วันจันทร์ที่ 9 เมษายน พ.ศ. 2555

หด

                                                     ลุงขี้บ่น 
        แม้เหน็ดเหนื่อย เมื่อยล้า  อย่าทดท้อ         ความสำเร็จ หรือจะรอ คนท้อถอย
        ความสำเร็จ อยู่ที่ฝัน  วันรอคอย               จงอย่าปล่อย โอกาสทอง  ล่องลอยลา
        อันแม่พ่อ ก็แก่เฒ่า เจ้าก็รู้                       พ่อแม่ตาย ใครเลี้ยงดู  เจ้าเล่าหนา
        เหลือมรดก ทิ้งให้เจ้า เปล่าเลยนา            จึงส่งให้  เรียนวิชา จำให้ดี
        มีวิชา เหมือนมีทรัพย์ ยอมรับเถอะ            อย่าสะเออะ ทำชั่วช้า พาเสื่อมศรี
        ยังวัยเรียน เพี้ยนเสพยา บ้าเต็มที             บ้างก็มี  เมียผัว  มั่วสุมกัน
        บ้างก็ซิ่ง กลิ้งมากหลาย ตายก็มาก           มีหลายหลาก พิการกาย ไร้สุขสรรค์
        ความอดทน เหือดหาย จากใจพลัน          ความมักง่าย มันกระทั่น กระแทกใจ
        ความใฝ่ดี ก็หนีหาย ไปกันหมด               แสนรันทด เยาวชน พ้นวิสัย
        จะเยียวยา  แล้วผอง ของเด็กไทย            การศึกษา ระบบใด กอบกู้ที

                 "แล่ว...เก่งอีตายนักวิชาการไทยเรา แหลงโอ้รด พันนู่พันนี่ แล่วก็แพล่ด ๆ
                  เอามัธยมมารวมกับประถมซิ แล ๆ มัน..เอ้า..ไหนถ้ารวมกันเราแย้แน่ ๆ
                  ไหนลองแยกประถมกับมัธยมซิ....รกอกจังแล่วนิ ตกอยู่ที่สุดท้ายเพื่อนแล่ว
                   พี่ไทยเรา"

                                        "สมองใหญ่  ใจแฟบ"
                                
                           "เหนือยหลานบาวเห้อ...หวางอีได้สักบาท
                            อย่าเที่ยวเกเรกันให้มันมากไป เห็นดูคนหา
                            เบี้ยมั้งต๊ะ เหงื่อย้อยทางร่องโมงแล้วนิ...ตั้งใจ
                            เรียนกันให้ดี ๆ ต๊ะ"

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น